نمایش رادیویی قدرت تخیل و تجسم شنونده را بالا میبرد
تاریخ انتشار: ۲۶ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۴۰۸۹۱
ایسنا/خوزستان یک کارگردان با بیان اینکه نمایش رادیویی قدرت تخیل و تجسم شنونده را بالا میبرد گفت: ابزار ارتباط نمایش رادیویی و تئاتر متفاوت است زیرا مخاطب در نمایش تصویری با حرکت تقابل دارد اما در نمایش رادیویی با بیان و واژه روبهرو میشود.
مرتضی سخاوت، در گفتوگو با ایسنا، با اشاره به تفاوت نمایش رادیویی و تئاتر توضیح داد: نمایش رادیویی به تعداد تمام شنوندگان خود میتواند آدمهای نمایش را به اشکال مختلف در ذهن مخاطب خود تصویرسازی کند تا جایی که شنونده فضای اجرا را متفاوت ببیند و چالشی در ذهن او ایجاد شود ولی در نمایش تصویری تماشاگر فقط ظاهر بازیگران را میبیند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی اضافه کرد: در نمایش تصویری تماشاگر، بازیگران را با یک شکل، لباس و ظاهر واحد و مشخص شده میبیند در حالی که در نمایش رادیویی هر مخاطب میتواند شخصیت متفاوتی در ذهن خود بیافریند.
او در عین حال یادآور شد: البته نمایش تصویری به دلیل اینکه اجرای زنده است و تمام حواس پنجگانه تماشاگر را با صحنه درگیر میکند میتواند ارتباط خاصی با تماشاگر برقرار کنند و تاثیر بیشتر و بهتری نیز بگیرد.
سخاوت با بیان اینکه حرکت یکی از پایهها و ارکان مهم هنرهای نمایشی است که همواره باید لحاظ شود گفت: این اتفاق کمتر در نمایش رادیویی رخ میدهد و کار را برای بازیگر این نوع نمایش سختتر میکند.
این کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد: سختی کار در نمایشهای رادیویی به این دلیل است که باید به گونهای کار شود که حرکتهای صورت گرفته را مخاطب با شنیدن بتواند درک و دریافت کند.
مرتضی سخاوت کارشناس ارشد ادبیات و زبان فارسی، نمایشنامهنویس، کارگردان و مدرس تئاتر زاده دزفول است. از نمایشهای او به «هذیان» (راهیافته به سیوششمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر) و از کتابهایش به «من هنوز یک پرندهام» میتوان اشاره کرد.
او با اشاره به اینکه نمایش با هر سبک و سیاق و با هر شکل و شمایلی تاثیر خود را بر ذهن مخاطب میگذارد بیان کرد: تئاتر صحنهای بر نمایش رادیویی و متقابلا نمایش رادیویی بر تئاتر صحنهای تاثیر میگذارد و مشوق مردم هستند برای اینکه با الفبای تئاتر به صورتی کلی آشنا شوند و با برقراری ارتباط به سمت دیدن هنرهای نمایشی بروند چنانکه به معنای واقعی به تئاتر جان بدهند.
سخاوت با تصریح این مطلب که در برخی نقاط کشور نوعی نمایش مضحکه و گاه آلوده به موقعیتهای نامناسب (مبتذل) به عنوان تئاتر روی صحنه میرود و راه را بر تئاتر واقعی بسته است افزود: این نوع نمایشها ذایقه مخاطب هنرهای نمایشی را نیز تغییر دادهاند و مسؤولان ذیربط نیز البته نادانسته حمایت میکنند زیرا بیشتر متولیان تعریف صحیحی از تئاتر واقعی ندارند.
این کارگردان تئاتر اضافه کرد: در حقیقت این گونه نمایشها جنبه سرگرمکنندگی دارند و فقط محض خنداندن تماشاگر به هر نحوی ولو نادرست به صحنه نمایش میروند. رواج این گونه نمایشها در بیشتر نقاط کشور یا حداقل میتوان گفت در خوزستانی که محل زندگی بنده است مشاهده میشود.
بیشتر بخوانید:
نمایش رادیویی و تئاتر رسالت مشترک دارند
نمایش رادیویی میتواند فرهنگ تئاتر دیدن را تعالی بدهد
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری استانی شهرستانها نمايش راديويي استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی فرهنگی و هنری استانی شهرستانها استانی ورزشی استانی علمی و آموزشی خراسان شمالی منطقه مازندران استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی فرهنگی و هنری استانی شهرستانها نمایش رادیویی نمایش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۴۰۸۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نیاز به سرگرمی سالم برای مخاطب/ سعید ابوطالب «سناتور» را میسازد
نهمین قسمت از برنامه «کافه نقد» با اجرای مهران دهنمکی، به تحلیل محتوایی رئالیتیشو «پدرخوانده» پرداخت. سعید ابوطالب؛ کارگردان، نویسنده و تهیهکننده این رئالیتیشو، هادی مومنی؛ فعال رسانهای و عباس گل؛ روزنامهنگار مهمانان این برنامه بودند.
ابوطالب در ابتدای این برنامه گفت: بازیهای نقش منفی یا بازیهای دورهمی به ویژه مافیا، قبل از اینکه وارد شبکه نمایش خانگی شوند، مردم آنها را در خانههایشان یا در دورهمیهایشان بازی می کردند. این مدل رئالیتیشو در ابتدا توسط یکی از پلتفرمها به من پیشنهاد شد. من آن را دوست نداشتم زیرا آن را بلد نبودم و فکر نمیکردم بتواند چیزی به مخاطب عرضه کند.
وی اضافه کرد: ما نیازمند سرگرمی سالم برای مخاطب هستیم اما آن سرگرمی حتما باید حاوی پیام باشد. درباره این بازی تحقیق کردیم و متوجه شدیم که میتوانیم آن را هنجاری و خانوادگی کنیم. البته هنجاری از این جهت که ادبیاتی برای بازی ایجاد کنیم. من چند مدل از این بازی را تحت عناوین «شبهای مافیا»، «ارتش سری»، «ضد» و «پدرخوانده» ساختم؛ بهعلاوه برنامهای به نام «سناتور» را طراحی کردیم که دو ماه دیگر آماده تصویربرداری خواهد بود.
در ادامه، عباس گل گفت: باید کار را در دو بعد فرم و محتوا بررسی کرد. در بحث فرم، مخاطب کار را پس نمیزند و یک کار استاندارد و خوشساخت میبیند اما در بخش محتوا باید تبعات آن را در نظر گرفت. مثلا از یک مدل محتوا همزمان چند کار پخش میشود و این اتفاق مخاطب را اشباع میکند. مساله دیگر این است که فضا بیش از حد لاکچری است درصورتی که نیازی نبود.
تهیهکننده و کارگردان «شبهای مافیا» راجع به انتخاب مخاطب برای دیدن محتواها در تلویزیون و سکوها گفت: برنامهها در صداوسیما به این شکل است که مخاطب تلویزیون را روشن می کند، برنامه یا سریال مورد علاقهاش را تماشا میکند و بعد آن را خاموش میکند. اما در نمایش خانگی مخاطب باید اشتراک بخرد زیرا بخش خصوصی است. مخاطب در یک فضای آزاد حق انتخاب دارد. این جریان آزاد برنامهسازی است و به جای تنظیمگری باید تشویق کرد.
هادی مومنی نیز در ادامه این مباحث افزود: درباره آثاری از این دست یک نوع نقد رایج در فضای عمومی وجود دارد. حتما به گوشتان خورده که مافیا بهعنوان یک پیام و اثر در دلش ترویج دروغ و فریبکاری دارد.
«مافیا» یک بازی روانشناسانه است
ابوطالب درپاسخ به این نوع نقدها توضیح داد: بله این اولین نقد محتوایی بود که به این بازی وارد شد. این بازی، یک بازی روانشناسانه بوده است. کاربردهای روانشناسانه دارد. در این بازی آدمبدها یکسوم آدمخوبها هستند. آنهایی که دروغ میگویند آدمبدها و آنهایی که راست میگویند آدمخوبها هستند. درواقع ما دروغ نمیگوییم بلکه سعی میکنیم دروغ را از راست تشخیص دهیم.
وی ادامه داد: ما انتظار داریم که یک جهان انتزاعی مانند کشتی دزدان دریایی یا انبار قاچاق مافیای سیسیل بسازیم زیرا میخواهیم همزاتپنداری صورت نگیرد. بازیگران جلوی دوربین نقششان را بازی و پشت صحنه با همدیگر روبوسی میکنند. نمیخواهیم بازیگران لباس ایرانی-اسلامی داشته باشند
تهیهکننده «پدرخوانده» افزود: ایراد میگیرند که چرا لباس ایرانی-اسلامی ندارند، ما نمیخواهیم داشته باشند. حتی روی اسم کاراکترها نیز اسامی سینمایی گذاشتهایم. از طرف دیگر این تغییر برای مخاطب، جذاب است. ما رئالیتیشو هستیم زیرا متن نداریم. محتوا و خط فکری داریم. میدانیم کجا میرویم. البته تعدادی از پلتفرمها هم از این برنامه میسازند اما به بازیگر متن میدهند تا وایرال شود. در صورتی که متننویسی با ذات رئالیتیشو مغایرت دارد.
آثاری مانند «پدرخوانده» به مخاطب وفادار بوده است
مومنی در بخش دیگری از صحبتهایش با بیان اینکه وقتی به تاریخ سینما برمیگردیم گویی دوگانهای بین آثاری که وفادار به واقعیت بودهاند و آثاری که جهان تخیلی را بازتاب میدهند، وجود داشته است، سپس خاطرنشان کرد: در سینمای امروز ایران با دو نوع اثر روبهرو هستیم. یکی آثاری که توسط نهادها ساخته می شوند و عموما بودجههای کلان دارند اما نتواستهاند مخاطبان زیادی را جذب کنند. طیف دیگر آثار طنز هستند. در واقع ما دو جریان اصلی در سینما داریم. سینمای محتواگرا و سینمای طنز. خارج از این جریان دیگری نمیبینیم.
وی ادامه داد: نگاه برخی منتقدان این است که آثار طنز با تمام ضعفهایی که دارند، به روح هنر نزدیک هستند؛ زیرا در آنجا مساله سرگرمی و مخاطب اهمیت دارد. ما این اتفاق را در نمایش خانگی میبینیم. در واقع نمایش خانگی معطوف به مخاطب است. به نظر من آثاری مانند «پدرخوانده» به مخاطب وفادار بودهاند زیرا مخاطب منفعل نیست. در واقع ما با فعلیت مخاطب روبهرو هستیم یعنی اثر طوری ساخته میشود که مخاطب بهعنوان بخشی از اثر وارد آن شود تا خودش جهان معنا و تداعیها را بسازد.
ابوطالب سپس درباره رده سنی این برنامه مطرح کرد: ما درخصوص رده سنی مقاومتی نداریم. هرچند تاکنون تذکری از این بابت به ما داده نشده است. زمانی که ما تصمیم میگیریم فصل جدید برنامه را بسازیم به نظرات مخاطبان مبنی بر اینکه کدام بخشها را دوست داشته و کدام بخشها را نداشتهاند، توجه میکنیم. زمانی که مخاطب احساس کند ما به نظر او اهمیت میدهیم، با ما همراه میشود همچنین اینکه سینما هم به برنامههای محتواگرا و هم به برنامههای سرگرمکننده احتیاج دارد.
برنامه «کافه نقد» با اجرای مهران دهنمکی و با هدف نقد و تحلیل سریالها و برنامههای تلویزیون و شبکه نمایش خانگی، پنجشنبهها ساعت ۱۸:۳۰ از رادیو نمایش پخش میشود.
منبع: خبرگزاری ایرنا